Czy etykiety wszystkich środków spożywczych muszą zawierać informację o pochodzeniu produktu? I czy każdy środek spożywczy zawsze musi mieć podstawowy składnik? Jak intepretować pojęcia „kraju pochodzenia” i „miejsca pochodzenia”? to najbardziej problematyczne dla producentów żywności zagadnienia. Temat zawsze wzbudzał dużo emocji, a od 2020 roku będzie ich jeszcze więcej.

W kwietniu 2002 rynek spożywczy i konsumenci zostali zaskoczeni nieoczekiwanymi  doniesieniami o tym, że wiele produktów spożywczych poddanych obróbce termicznej w  wysokiej temperaturze zawiera znaczne ilości akryloamidu, substancji znanej dotąd jedynie jako przemysłowa, wykorzystywana w produkcji m.in. tworzyw sztucznych, farb, lakierów, klejów i zapraw murarskich, a także w przemyśle celulozowo-papierniczym. 

Najważniejszym aktem w Unii Europejskiej, który reguluje zasady stosowania oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych jest rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1924/2006 z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności, które było potem kilkukrotnie zmieniane.