W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na fakt, że brak jest kompleksowych ustaw o reklamie suplementów diety. Mając to na uwadze należy przeanalizować akty prawne dotyczące suplementów diety.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji taką reklamą jest ta wprowadzająca konsumenta w błąd i mogąca przez to wpływać na podejmowane przez niego decyzje w sprawie nabywania określonych towarów i usług.

Współcześnie żywność postrzegana jest nie tylko jako element zaspokojenia głodu i potrzeb energetycznych ustroju, ale również jako źródło substancji o działaniu fizjologicznym. Powstają i rozwijają się nowe, dotychczas niestosowane metody produkcji żywności. Coraz częściej receptury produktów spożywczych projektowane są dla poszczególnych grup ludności, zależnie od ich wieku, stanu zdrowia, stanu fizjologicznego, stylu życia.

WIHARS nałożył wysoką karę za nieprawidłowe oznakowanie schabu wieprzowego – rozmowa z mecenas Hanną Gąszcz-Krupowczyk

Z badań opinii publicznej wynika, że 65% Polaków opowiada się za wprowadzeniem zakazu upraw GMO (badania CBOS Polacy o bezpieczeństwie żywności i GMO, Warszawa 2013), a 56, 8% Polaków, mając wybór, wybrałoby produkt pochodzący od zwierząt karmionych paszą bez GMO (raport „Znakowanie żywności wolnej od GMO – propozycja dla Polski” przygotowany przez Federację Zielonych – Grupę Krakowską i Instytut Spraw Obywatelskich, 2015 r. ).

Producenci żywności wdrażają systemy ułatwiające monitorowanie i wyeliminowywanie potencjalnych zagrożeń dla żywności. Najpowszechniejsze z nich to HACCP (Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli, ang. Hazard Analysis and Critical Control Point), a także Dobra Praktyka Higieniczna (GHP, ang. Good Higiene Practice) i Dobra Praktyka Produkcyjna (GMP, ang. Good Manufacturing Practice). Jednak samo wdrożenie systemu HACCP nie jest wystarczające do prawidłowego nadzorowania i wyeliminowywania potencjalnego zagrożenia z produkowanej żywności. Po wdrożeniu systemu bezpieczeństwa zdrowotnego żywności należy go weryfikować w celu sprawdzenia jego aktualności, uzupełnienia i poprawienia tych elementów, które przyczyniają się do obniżania jakości oferowanych produktów.

Orzecznictwo NSA, orzecznictwo unijne a także uchwały Komisji ds. Produktów z Pogranicza działającej przy prezesie Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych nie pozostawiają złudzeń – trudno jest wyznaczyć granicę między produktem leczniczym a produktem spożywczym.