Artykuł 13 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (w dalszej części artykułu nazywanej „u.z.n.k.”), stanowi, że czynem nieuczciwej konkurencji jest naśladowanie gotowego produktu, polegające na tym, że za pomocą technicznych środków reprodukcji jest kopiowana zewnętrzna postać produktu, jeżeli może wprowadzić klientów w błąd co do tożsamości producenta lub produktu. W kontekście powyższego, interesującym wydaje się problem, czy szczególna więź jaka łączy produkt z jego opakowaniem, powoduje, że ochrona przed nielegalnym naśladownictwem rozciąga się także na jego zewnętrzną powłokę? A także czy niezgodne z prawem naśladownictwo samego opakowania produktu, bez kopiowania faktycznego wyrobu, może zostać uznane za czyn nieuczciwej konkurencji? 

Chociaż obecnie trwa I czytanie Rządowego projektu ustawy o oznakowaniu produktów wytworzonych bez wykorzystania organizmów genetycznie zmodyfikowanych jako wolnych od tych organizmów w Sejmie, to wszystko wskazuje na to, że ustawa zacznie obowiązywać od 1 stycznia 2020. To ostatni moment, by przygotować firmę do znakowania produktów wolnych od GMO. 

Ze względu na istotny wpływ na zdrowie i życie osób z nadwrażliwością na niektóre składniki żywności, alergeny pokarmowe należą do istotnych zagrożeń bezpieczeństwa żywności. Zarządzanie alergenami pokarmowymi jest jednym z podstawowych obszarów systemowego zarządzania bezpieczeństwem żywności. Chcąc poprawić bezpieczeństwo konsumentów wprowadzono obowiązkowe oznakowanie tzw. „wielkiej ósemki”, w które wchodzą orzechy, orzeszki ziemne, soja, jaja, mleko krowie, ryby, pszenica i skorupiaki. W krajach uprzemysłowionych alergie pokarmowe stanowią poważny problem zdrowotny. Niezgłoszone alergeny jako zanieczyszczenia w produktach spożywczych stanowią poważne zagrożenie dla osób uczulonych. Wniosek dotyczący zmiany europejskiej dyrektywy w sprawie etykietowania żywności wymaga, aby wszystkie składniki celowo dodawane do produktów spożywczych musiały zostać umieszczone na etykiecie. Niezbędne są wiarygodne metody wykrywania i kwantyfikacji alergenów pokarmowych, aby zapewnić zgodność z etykietowaniem żywności i poprawić ochronę konsumentów. 

Aktywne materiały i wyroby są to materiały i wyroby, których zadaniem jest przedłużenie okresu przydatności do sprzedaży lub też zachowanie lub poprawa stanu opakowanej żywności; zostały celowo zaprojektowane w taki sposób, aby zawarte w nich składniki uwalniały substancje do opakowanej żywności lub jej otoczenia, lub też je absorbowały. Natomiast inteligentne materiały i wyroby oznaczają materiały i wyroby, które monitorują stan opakowanej żywności lub jej otoczenia;

Mikroorganizmy, które będą namnażać się w żywności to te które przetrwają działalność selektywną czynników fizycznych i biologicznych oraz warunki transportu i przechowywania. Jest więc konieczność znajomości sposobu działania tych parametrów i ich współdziałanie w celu określenia szybkości namnażania i konsekwencje ich rozwoju (zatrucia). 

Zakłady młynarsko-zbożowe są szczególnie narażone na inwazję różnych gatunków szkodników. Ciepło i atrakcyjny zapach przetwarzanego zboża przyciąga zarówno owady jak i gryzonie szukające pożywienia i dogodnych miejsc do rozmnażania. Przechowywane ziarno i mąka to zarówno spichlerz jak i doskonałe miejsce rozrodu dla szkodników zbożowo-mącznych takich jak wołek zbożowy, mól ziarniak, mącznik młynarek, skórek zbożowy czy mklik mączny. Częste dostawy i przeładunki ziarna oznaczają z kolei możliwość łatwego przenikania do wnętrza obiektów gryzoni takich jak myszy i szczury. Magazyny, urządzenia produkcyjne, miejsca składowania surowców i produktów zbożowo-mącznych to potencjalnie atrakcyjne siedliska. Zarówno owady jak i gryzonie mogą poczynić duże ubytki w ilościowe i jakościowe w surowcu, a w konsekwencji doprowadzić do wymiernych strat finansowych. Zmniejszanie się masy ziarna i mąki wskutek konsumpcji przez szkodniki nie jest jednak największym problemem młynarzy. Dużo poważniejsze konsekwencje niesie za sobą zanieczyszczenie odchodami, wylinkami, włosami i pozostałościami martwych szkodników. Powoduje obniżenie jakości ziarna, co oznacza brak możliwości przeznaczenia go na cele spożywcze i paszowe.  Może bowiem stanowić poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa żywności, a więc zdrowia konsumentów.