TACCP (Threat Assessment Critical Control Point) to proces zarządzania łańcuchem dostaw kładący szczególną ochronę przed celowym zanieczyszczeniem żywności. Koncentruje się na zapobieganiu takim zagrożeniom dla żywności  jak sabotaż, wymuszanie, manipulowanie, celowe fałszowanie żywności oraz obronie żywności przed bio-terroryzmem. TACCP pomaga identyfikować i kontrolować punkty krytyczne w łańcuchu dostaw, które mogą być narażone na celowe zanieczyszczenie żywności.

Coraz więcej badań klinicznych potwierdza kolejne przypadki skutków ubocznych stosowania produktów roślinnych (ekstraktów). Zwłaszcza w sytuacji długotrwałego zażywania. Do najgroźniejszych zagadnień zagrażających zdrowiu a nawet i życiu należą interakcje z lekami, ale także toksyczność, działanie alergizujące, mutagenne i karcinogerne. Dlatego przed wprowadzeniem surowca roślinnego do obrotu w postaci suplementów diety należy dokonać drobiazgowej analizy ryzyka.

WIHARS nałożył wysoką karę za nieprawidłowe oznakowanie schabu wieprzowego – rozmowa z mecenas Hanną Gąszcz-Krupowczyk

Producenci żywności wdrażają systemy ułatwiające monitorowanie i wyeliminowywanie potencjalnych zagrożeń dla żywności. Najpowszechniejsze z nich to HACCP (Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli, ang. Hazard Analysis and Critical Control Point), a także Dobra Praktyka Higieniczna (GHP, ang. Good Higiene Practice) i Dobra Praktyka Produkcyjna (GMP, ang. Good Manufacturing Practice). Jednak samo wdrożenie systemu HACCP nie jest wystarczające do prawidłowego nadzorowania i wyeliminowywania potencjalnego zagrożenia z produkowanej żywności. Po wdrożeniu systemu bezpieczeństwa zdrowotnego żywności należy go weryfikować w celu sprawdzenia jego aktualności, uzupełnienia i poprawienia tych elementów, które przyczyniają się do obniżania jakości oferowanych produktów.

Blisko dwa lata temu opublikowano  Zawiadomienie Komisji z 13 lipca 2017 r. dotyczące przekazy­wania informacji o substancjach lub produktach powodujących alergie lub reakcje nietolerancji, wymienionych w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 1169/2011 w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żyw­ności. Zgodnie z intencją Komisji, nowe wytyczne dotyczące deklarowania alergenów na etykiecie miały pomóc producentom. Czy tak się rzeczywiście stało, zapytałam mecenas Hannę Gąszcz-Krupowczyk, specjalizującą się w prawie żywnościowym. 

Podmioty produkujące mięso i produkty drobiowe RTE są zobowiązane wdrożyć w swoich zakładach odpowiednie kontrole w celu ograniczenia ryzyka stwarzanego przez L. monocytogenes.

Zarządzanie alergenami to w pierwszej kolejności rzetelne znakowanie wyrobów bazujące na skrupulatnej identyfikacji alergenów w surowcach – co wymaga dobrze zorganizowanej współpracy z dostawcami (szczególny nacisk należy położyć na zagadnienie alergenów ukrytych) i produkcie gotowym. Proces zarządzania alergenami to również stosowanie odpowiednich praktyk i procedur w celu zapobiegania zanieczyszczeniom krzyżowym, prawidłowe procesy dezynfekcji i mycia oraz właściwe magazynowanie surowców.

Coraz więcej producentów stosuje na opakowaniach oznaczenia „żywność funkcjonalna”. Najczęściej jest to znak graficzny uzupełniony o komunikat słowny. Czy taka praktyka jest zgodna z obowiązującym prawem? Czy producenci mogą umieszczać na etykietach tego typu informacje, a jeśli tak – to w jakich okolicznościach?

Magazynowanie produktów spożywczych i surowców żywnościowych wymaga zachowania rygorystycznych warunków określonych w ustawach, rozporządzeniach czy dyrektywach unijnych. Składowanie surowców i produktów w ściśle wymaganych warunkach wymaga nie tylko optymalizacji pod kątem procesów logistycznych. Priorytetem jest zapewnienie maksymalnego bezpieczeństwa oraz możliwość ciągłej kontroli składowanych produktów.